Case Mayfield - 10 (Pias records)

In 10 dagen, 10 liedjes opnemen...ga er maar aan staan met zo'n resultaat !!

Net als the New Shining krijgt Case Mayfield z’n tweede recensie van dit jaar. De inspiratie borrelt blijkbaar lekker door. Op het “” op Vlieland werd dit album al aan de zeewind gevoerd en de liefhebbers die het aandurfden in deze heftige branding. De stem van deze Volendammer is zo heerlijk expressief en getergd (het geweldige “Schizophrenia”) en zal ongetwijfeld menigeen de geraniums in jagen. Maar ik vind het heerlijk hoe deze jonge hond met een rugzak vol lef zijn eigen weg gaat. Een diverse staalkaart van iemand met heel veel muzikale ideeën in z’n hoofd. Op dit album is er veel meer ruimte voor de band (met o.a. Bertolf) die enthousiast meewerkt. Het duet met Mevrouw Tamara “Orgasms” sluit misschien nog wel het beste op het vorige album aan. De band leeft zich lekker uit in diversiteit (“Where to throw the stone”) . Er wordt duidelijk met gevoel en sfeer (“The grean mean/Flux and flow”) gestoeid en dat levert spannende songs op (“Stolen from the sun/Feed me”). Radio 3 zal er een pittige kluif aan hebben, al kan een nummer als “A friend of mine” prima op de radio. Het is gewoon een kwestie van je overgegeven aan de elementen, heerlijk als de herfst je zó overvalt. Gedurfd en muzikaal deze stekelige vrucht die ik graag eens bij Blaudzun zou zien aanschuiven. Wat is 2012 toch een prachtjaar voor de Nederlandse popmuziek ! (GJG 8,5)