Deze website gebruikt cookies

Om je zo goed mogelijk van dienst te zijn, gebruikt onze site cookies. Deze worden gebruikt om de site te analyseren, het gebruiksgemak te vergroten en advertenties te tonen. Je geeft door gebruik te blijven maken van deze site, of door op ‘ga verder’ te klikken, toestemming voor het gebruik van cookies.

Ga verder
Warenhuis Vanderveen Assen

Vandaag geopend van

Vandaag
09:30 - 17:00
maandag, 03 juni 2013 14:56

Recensie Slash – Slash (Roadrunner, 2010)

Beoordeel dit item
(0 stemmen)

Recensie Slash – Slash (Roadrunner, 2010)

Slash Hudson (1965) werd wereldberoemd als gitarist met de hardrock band Guns ‘n Roses. Na de scheiding met Axel zat hij niet lang stil en leverde regelmatig een cd af. Vaak werd hij door collega’s gevraagd om op hun album mee te spelen op een song. Voor dit album werden die vriendendiensten ‘terugbetaald’ door hun medewerking aan dit album van Slash. Dat is uiteindelijk een regelrechte rock-classic geworden, een echte must-have!

Ian Astbury van the Cult pakt als zanger met opener ‘Ghost’ al direct heerlijk uit, een vette rocksong. Ozzy Osbourne doet ‘Crucify the dead’ en Fergie pakt verrassend uit op ‘Beautiful dangerous’, en transformeert van R&B-chick tot een echte rockchick. Alter Bridge zanger Myles Kennedy hield met zijn bijdrages aan dit album (het heerlijke ‘Back from Cali’ en het fenomenale ‘Starlight’) een plaats als zanger over op de opvolger van dit album.

‘Promise’ gezongen door Chris Cornell (Soundgarden) is een waanzinnige trage eruptie van lava die langzaam maar gestaagd de berg afrolt en je oren meeneemt tot ongekende hoogtes, wow! Ronduit schitterend is de ballad ‘Gotten’ van Adam Levine (Maroon 5), pure klasse. Motorhead’s Lemmy verrast met het ijzersterke ‘Doctor alibi’. Het instrumentale ‘Watch this’ samen met Dave Grohl en Duff MacKagan is geweldig, heerlijk hoe hier die drie gitaren een ware masterclass doceren. Kid Rock, M. Shadows en Rocco Deluca schuiven ook nog aan met goede songs.

Slash rijgt met zijn gitaar, als een rode draad, de songs aaneen waarbij je hem er altijd weer uitpikt met z’n specifieke sound. De afsluiter met Iggy Pop ‘We’re all gonna die’ is een ferme schop onder je hol, en dat voelt nog goed ook. Dus verras je vader, broer, jezelf of je beste maat met deze soundtrack die wekelijks draait bij mijn sportschool en ons daar tot topprestaties opstuwt, bedankt Sietze ! Maak nu kennis voor nog geen tientje! (GJG 9,9)

Lees 2698 keer